جام جهان بین

سالها دل طلب جام جم از ما می کرد     
                                              وانچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد
گوهری کز صدف کون ومکان بیرونست 
                                                طلب از گمشدگان  لب  دریا   می کرد
مشکل خویش بر پیر مغان بردم دوش
                                               کو  به  تائید  نظر  حل  معما  می کرد
دیدمش خرم وخندان قدح باده به دست  
                                                واندران آیینه صد گونه تماشا می کرد
 گفتم این جام جهان بین به تو کی داد  
                                              گفت آن روز که این گنبد مینا  می کرد
بی دلی در همه احوال  خدا با او بود 
                                               او نمی دیدش و از دور خدایا می کرد
این همه شعبده ها عقل که می کرد اینجا
                                               سامری پیش عصا و ید بیضا می کرد
گفت آن یار کزو گشت سر دار بلند  
                                             جرمش این بود که اسرار هویدا میکرد
فیض روح القدس ار باز مدد فرماید
                                              دیگران هم بکنند انچه مسیحا می کرد
گفتمش سلسله زلف بتان از پی چیست
                                              گفت حافظ گله ای از دل شیدا می کرد