برای خواب معصومانه عشق
کمک کن بستری ازگل بسازیم
برای کوچه شب هنگام وحشت
کمک کن با تن هم گل بسازیم
کمک کن سایه بونی از ترانه
برای خواب ابریشم بسازیم
کمک کن با کلام عاشقانه
برای زخم شب مرحم بسازیم
بذارقسمت کنیم تنهاییمون رو
میون سفره ی شب تو با من
بذار بین منو تو دستای ما
پلی باشه واسه از خود گذشتن
کمک کن ازمسافرهای عاشق
سراغ مهربونی رو بگیریم
کمک کن تا برای هم بمونبم
کمک کن تا برای هم بمیریم
شکایت کرد روزی دیده با دل
که کار من شد از جور تو مشکل
ترا دادست دست شوق بر باد
مرا کند ست سیل اشک بنیاد
ترا گردیده جای آتش مرا آب
تو زآسایش بری گشتی من ازخواب
زبس کاندیشه های خام کردی
مرا و خویش را بد نام کردی
زآنروزی که گردیدی تو مفتون
مرا آرامگه شد چشمه ی خون
تو اندر کشور تن پادشاهی
زوال دولت خود چند خواهی
چرا باید چنین خود کام بودن
اسیر دانه ی هر دام بودن
شدن هم صحبت دیوانه ای چند
حقیقت جستن از افسانه ای چند
زبحر عشق موج فتنه پیداست
هرآنکو دم ز جانان زد زجان کاست
بگفت ای دوست تیرطعنه تاچند
من از دست تو افتادم در این بند
تو رفتی ومرا همراه بردی
به زندانخانه ی عشقم سپردی
مرا کار توکرد آلوده دامن
تو اول دیدی آنگه خواستم من
بدست جور کندی پایه ای را
در آتش سوختی همسایه ای را
مرا درکودکی شوق دگربود
خیالم زین حوادث بی خبر بود
نه می خوردم غم ننگی ونامی
نه بودم بسته بندی و نامی
نه میپرسیدم ازهجر و وصالی
نه آگه بودم از نقص و کمالی
اگر سنگی ز کوی دلبر آمد
ترا بر پای و ما را بر سر آمد
بتی.گر تیر ز ابروی کمان زد
ترا بر جامه و ما را به جان زد
ترایک سوز وماراسوختن هاست
ترا یک نکته و ما را سخن هاست
توبوسی آستین ما آستان را
تو بینی ملک تن ما ملک جان را
ترا فرسوده گر روز سیاهی
مرا سوزاند عالم . سوز آهی
پروین اعتصامی
زدست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده بیند دل کند یاد
بسازم خنجری نیشش ز فولاد
زنم بر دیده تا دل گردد آزاد