اگر سر مویی باورم شود که پیشه ام در پیشگاه تو پذیرفته است
چون سروی که از وزش صبا به چپ و راست می چمد
چنان پای کوبی و دست افشانی کنم که سنگ و گل را از شورم
بشورانم و کوه را از سازم برقصانم.
علامه حسن زاده آملی
مهر خوبان دل و دین از همه بی پروا برد
رخ شطرنج نبرد آنچه رخ زیبا برد
تو مپندار که مجنون سر خود مجنون گشت
از سمک تا به سمایش کشش لیلا برد