الهی

اگر سر مویی باورم شود که پیشه ام در پیشگاه تو پذیرفته است

چون سروی که از وزش صبا به چپ و راست می چمد

چنان پای کوبی و دست افشانی کنم که سنگ و گل را از شورم

  بشورانم و کوه را از سازم برقصانم.

 علامه حسن زاده آملی